Christopher Hitchens

On June 8, 2010, while on a book tour for his bestselling memoir, Hitch-22, Christopher Hitchens was stricken in his New York hotel room with excruciating pain in his chest and thorax. As he would later write in the first of a series of award-winning columns for "Vanity Fair," he suddenly found himself being deported "from the country of the well across the stark frontier that marks off the land of malady." Over the next eighteen months, until his death in Houston on December 15, 2011, he wrote constantly and brilliantly on politics and culture, astonishing readers with his capacity for superior work even in extremis. Throughout the course of his ordeal battling esophageal cancer, Hitchens adamantly and bravely refused the solace of religion, preferring to confront death with both eyes open. In this account of his affliction, he describes the torments of illness, discusses its taboos, and explores how disease transforms experience and changes our relationship to the world around us. By turns personal and philosophical, Hitchens embraces the full panoply of human emotions as cancer invades his body and compels him to grapple with the enigma of mortality.

«Οι οπαδοί των νεράιδων δεν χτυπάνε την πόρτα σου για να σε προσηλυτίσουν. Δεν απαιτούν να διδάσκεται η ψευτοεπιστήμη τους στα σχολεία. Δεν καταδικάζουν σε θάνατο οπαδούς άλλων νεράιδων. Δεν ισχυρίζονται ότι οι ηθικοί κανόνες βγαίνουν από τις τελετές των νεράιδων και ότι χωρίς νεράιδες θα είχαμε συνουσίες στους δρόμους και την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας. Δεν λένε ότι οι νεράιδες έφτιαξαν τον κόσμο και ως εκ τούτου πρέπει να κλείνουμε το γόνυ στον Μεγάλο Αδελφό των νεράιδων. Δεν λένε ότι η νεράιδα θα σε διατάξει να σκοτώσεις την αδελφή σου αν κυκλοφορεί στο δρόμο με κάποιον που δεν είναι ο αδελφός της. Νομίζω λοιπόν ότι ισχύει αυτό που ο ποιητής Σέλεϋ αποκαλούσε αναγκαιότητα του αθεϊσμού. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πάρεις θέση. Είτε αποδίδεις την παρουσία σου εδώ στους νόμους της βιολογίας και της φυσικής είτε την αποδίδεις σε ένα θείο σχέδιο. (Μπορείς να διακρίνεις τον φίλο από τον εχθρό από το πώς απαντούν σε αυτό το αναπόδραστο ερώτημα και από το πώς αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις του.) Κι ωστόσο, όπως και οι πιστοί, άπαξ και αποφασίσουμε, έχουμε ακόμη πολλή δουλειά μπροστά μας.» Ο Κρίστοφερ Χίτσενς, που πέθανε τον Δεκέμβρη του 2011, μας οδηγεί μες από την αγνωστικιστική και αντιθρησκευτική σκέψη πολλών αιώνων. Ο τόμος περιλαμβάνει 45 κείμενα που συνιστούν τον κανόνα του αθεϊσμού. Από τον Λουκρήτιο στον Ντέιβιντ Χιουμ, από τον Τόμας Χομπς και τον Σπινόζα ως τον Σέλλεϋ και τον Καρλ Μαρξ, και από τον Δαρβίνο και τον Φρόυντ ως τους νεότερους και σύγχρονους μαχητικούς συνήγορους του αθεϊσμού, τον Ρίτσαρντ Ντώκινς, τον Ντάνιελ Ντένετ, τον Μάικλ Σέρμερ, τον Σαμ Χάρις, τον Ίαν Μακιούαν, και πολλούς άλλους. Τα διαφωτιστικά όσο και απολαυστικά κείμενα της ανθολογίας, εμπλουτισμένα με τα εξαιρετικά σχόλια του Κρίστοφερ Χίτσενς, ενδιαφέρουν όχι μόνο τον άθεο, τον αγνωστικιστή και τον πανθεϊστή, αλλά διεγείρουν την περιέργεια ακόμη και του μονοθεϊστή αναγνώστη.

God Is Not Great makes the ultimate case against religion. In a series of acute readings of the major religious texts, Christopher Hitchens demonstrates the ways in which religion is man-made, dangerously sexually repressive, and distorts the very origins of the cosmos. Above all, Hitchens argues that the concept of an omniscient God has profoundly damaged humanity, and proposes that the world might be a great deal better off without "him."

From bestselling author and provocateur Christopher Hitchens, the classic guide to the art of principled dissent and disagreement In Letters to a Young Contrarian, bestselling author and world-class provocateur Christopher Hitchens inspires the radicals, gadflies, mavericks, rebels, and angry young (wo)men of tomorrow. Exploring the entire range of "contrary positions"—from noble dissident to gratuitous nag—Hitchens introduces the next generation to the minds and the misfits who influenced him, invoking such mentors as Emile Zola, Rosa Parks, and George Orwell. As is his trademark, Hitchens pointedly pitches himself in contrast to stagnant attitudes across the ideological spectrum. No other writer has matched Hitchens's understanding of the importance of disagreement—to personal integrity, to informed discussion, to true progress, to democracy itself.