Λοιπόν, ο αξιαγάπητος Arlidge, η απίθανη Έλεν Γκρέις και μια νέα υπόθεση. Όλα τα βιβλία της σειράς τα θεωρώ αξιόλογα και πάντα θα έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου γιατί χάρη σε αυτά άρχισα να διαβάζω αστυνομικά βιβλία.

Ο συγκεκριμένος τόμος δεν ήταν από τους αγαπημένους μου, ίσως να είμαι και λίγο αυστηρή, ίσως αν το διάβαζα κάποια άλλη στιγμή να μου φαινόταν πιο εντυπωσιακή η υπόθεση αλλά όπως και να έχει κάτι εδώ με ενόχλησε.

Ίσως μαλλον φταίει ότι για πρώτη φορά εντόπισα τον δολοφόνο στην μέση κιόλας του βιβλίου και δεν το ευχαριστήθηκα τόσο. Πάντα εμένα με την απορία ως και τις τελευταίες σχεδόν σελίδες αλλά σε αυτόν τον τόμο έκανε μπαμ.

Μπορώ να πω ότι είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς που με έκανε να νιώθω συμπονια για τον δράστη. Αν ήμουν στην θέση του ίσως να είχα πράξει παρομοίως και αυτό είναι το τρομακτικό της υπόθεσης. Ώρες ώρες η κακία των ανθρώπων με τρομάζει.

Ελπίζω το επόμενο να είναι εξίσου καλό.