'Ik leef niet meer volgens een kalender, ik kijk niet meer naar data. Er is alleen toen en nu. Er is alleen wat we ooit waren, en wat we geworden zijn.’ De zeventienjarige Layla Amin en haar ouders worden ’s avonds overvallen door een militaire eenheid die hen meeneemt naar een interneringskamp voor Amerikaanse moslims. Met behulp van haar vriendje buiten het kamp, haar nieuwe vrienden in het kamp en een onverwachte bondgenoot vecht Layla voor haar vrijheid, en begint langzaam maar zeker een revolutie tegen de directeur van het kamp.
No posts yet
Kick off the convo with a theory, question, musing, or update
Your rating:
Dit was een super goed boek en voor mij kwam dat vooral door het onderwerp. Zelf vond ik Layla nogal irritant. Ik snap dat ze een puber is die zich niet wilde neerleggen bij de situatie, maar er waren veel dingen waar ze net iets beter over na had kunnen denken. En alles rondom Jake en David voelde voor mij aan als liefdesdriehoek. Normaal heb ik daar geen moeite mee, maar nu vond ik het nogal misplaatst. Maar buitenom mijn irritaties heeft dit boek mij zeker aan het denken gezet, en ik denk toch wel dat dat het uiteindelijke doel was.