"En terwijl Europa in de jacht naar economische groei, vooruitgang en toekomst zit vastgeklonken aan zijn verleden, als een sprinter die met een springveer vastzit aan het startblok, en aan alle kanten wordt voorbijgestreefd door de rest van de wereld, geef ik Europa gelijk dat het zijn verleden weigert los te laten omdat wortels belangrijker zijn dan bestemmingen. Laat de wereld lemmingen zijn, dan zijn wij een kromgetrokken pijnboom. En in de schaduw van die pijnboom, waar in de loop der eeuwen al zoveel dichters hebben gezeten, daar kan ik schrijven."

Na deze enorme kanjer doorworsteld te hebben (zij het met graagte), geloof ik toch dat ik de ironische, maar rake manier van vertellen van Ilja Leonard Pfeijffer wat ga missen.
Heerlijk spottend en sterk filosoferend, vertelt Pfeijffer het verhaal van Ilja en Clio, twee Europeanen die door-en-door verbonden zijn met het verleden. Aan het woord is Ilja, die tijdens zijn verblijf in Grand Hotel Europa terugblikt op zijn stukgelopen relatie en die tevens ook de mogelijk nakende teloorgang van Europa bespreekt.

Pfeijffer mixt realiteit en fictie op wonderbaarlijke wijze. 'Grand Hotel Europa' is een aanrader voor iedereen die zich wel eens ergert aan de tigste toerist die hen voor de voeten loopt, maar ook simpelweg voor lezers die te vinden zijn voor een formidabel boek.