Człowiek, który śpi jest powieścią jednowątkową. Perec, "nawiązując do pewnego szczególnego okresu w życiu", opowiada historię - swoją własną historię - człowieka, który przerywa studia, wycofuje się z życia, wybija na margines, dobrowolnie zajmuje pozycję outsidera. Zrywa istniejące więzi, unieważnia dotychczasowe parametry czasu i przestrzeni, własną egzystencję sprowadza do niezbędnego minimum, do kilku powtarzalnych gestów zapewniających przetrwanie. [...] Egzystuje jak człowiek skazany na życie. Uczy się samotności, bierności ,milczenia. Ulega iluzji, że można wymknąć się światu, "nie dając ma żadnego punktu zaczepienia". Wreszcie, schwytany w pulapkę zwodniczego poczucia mocy, obezwładniony narastającą rozpaczą, powoli wydobywa się z odrętwienia, próbuje narzucić swej "chwiejnej egzystencji jarzmo nieugiętej dyscypliny". Reguluje sobie życie jak zegarek, ustanawia codzienne rytuały, opracowuje rozkład zajęć, wytycza trasy wędrówek, nie zdaje się na przypadek. Już wie, że "obojętność jest bezużyteczna", że nikt nie może ujść dyktatowi czasu ani historii.

Publication Year: 2011